ฆ้องที่ใช้ตีประกอบการแสดงระเบ็ง ซึ่งเป็นการเล่นของไทยสมัยโบราณอย่างหนึ่งจึงเรียกว่า “ฆ้องระเบ็ง” ตามชื่อของการแสดง (ดู ฆ้อง ประกอบ) ชุดหนึ่งมี ๓ ลูก มีขนาดและเสียงสูงต่ำต่างกัน ตีดัง “หม่ง-มง-ม้ง, ม้ง-มง-หม่ง” เมื่อเวลาแสดงระเบ็งซึ่งผู้เล่นร้องว่า “โอละพ่อ” แล้วก็ต่อเป็นคำต่าง ๆ เช่น “โอละพ่อ จะไปไกรลาส” ก็จะตีฆ้อง ๓ ลูกนี้สลับกับร้องตลอดไป การเล่นระเบ็งนี้บางทีก็เรียกว่า เล่นโอละพ่อ เพราะร้องว่า โอละพ่อ แต่ฆ้อง ๓ ลูกที่ตีประกอบเรียกว่า ฆ้องระเบ็ง ไม่เรียกว่า ฆ้องโอละพ่อ ฆ้องระเบ็งมีชื่ออีกอย่างหนึ่งตามลักษณะว่า “ฆ้องราว” เพราะฆ้องทั้ง ๓ ลูกแขวนกับราวเรียงกันตามลำดับขนาด ไม้ที่ตีใช้อย่างเดียวกับฆ้องโหม่ง (ดู ฆ้องโหม่ง ประกอบ)