กลองชนิดหนึ่ง (ดู กลอง ประกอบ) มีรูปร่างลักษณะเหมือนกลองแขก แต่ตัวกลอง สั้นกว่า (ดู กลองแขก ประกอบ) หน้าหนึ่งใหญ่ กว้างประมาณ ๒๖ เซนติเมตร อีกหน้าหนึ่งเล็ก กว้างประมาณ ๒๔ เซนติเมตร หุ่นกลองยาวประมาณ ๕๒ เซนติเมตร ใช้ตีด้วยไม้งอ ๆ หรือหวายทางด้านหน้าใหญ่ ตัวกลองทาสีเขียวหรือแดงปิดทอง เขียนลาย หน้ากลองเขียนหรือปิดด้วยทองหรือเงิน ทำเป็นลวดลายเช่นกัน

 ในกฎหมายศักดินามีกล่าวถึง “เจ้ากรมกลองชนะ” แต่เดิมกลองชนิดนี้คงจะ ได้นำไปใช้ในกระบวนทัพ หรือใช้ในกิจการเพื่อเตรียมพร้อมไว้สำหรับการสงคราม เช่น ใช้ตีเป็นจังหวะสำหรับฝึกหัดเพลงอาวุธ จึงเรียกชื่อเช่นนั้นเพื่อเป็นมงคลนิมิต ในสมัย ต่อมา กลองชนะใช้เป็นเครื่องประโคมในกระบวนพยุหยาตราและใช้ประโคมพระบรมศพ พระศพ และศพ กำหนดจำนวนและชนิดของกลองไว้ตามลักษณะและเกียรติยศของงาน จำนวนกลองชนะที่ใช้บรรเลงตั้งแต่ ๑ คู่ คือ ๒ ลูก ถึง ๒๐๐ ลูกก็มี