ลักษณะของเสียงที่นุ่มนวล กลมกล่อม ไพเราะน่าฟัง เป็นเสียงที่มีคุณค่าและปฏิบัติได้ ยากมาก กล่าวคือ ผู้ปฏิบัติต้องใช้ความประณีตบรรจงเป็นพิเศษในการที่จะสร้างเสียง ให้มีความพอดี ฟังนุ่มนวลละมุนละไม ไม่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยวิธี “ตีสงมือ” (ดู ตีสงมือ ประกอบ)